آسیب شناسی تربیت اخلاقی دانشجویان دانشگاه کاشان از منظر برنامه درسی پنهان سال تحصیلی 93-92

مسئله تعلیم و تربیت از جمله وجوه اساسی برای آدمیان جهت ادامه حیات و اقتضای مدنی بالطبع بودنشان می باشد. بویژه تربیت که خاصه برای انسان مفهومی ژرف می یابد. تربیت در ابعاد گوناگون قابلیت بررسی دارد از جمله تربیت دینی، تربیت سیاسی،تربیت اجتماعی و تربیت اخلاقی که این پژوهش با هدف تبیین تربیت اخلاقی و آسیب های ناشی از آن بر اساس ویژگی های جمعیت شناختی صورت پذیرفته است. روش پژوهش توصیفی-پیمایشی و جامعه آماری آن دانشجویان دانشگاه کاشان در سال 93-1392 می باشدکه تعداد 330 نفر از دانشجویان به شیوه تصادفی طبقه ای ا¬نتخاب گردیدند. داده های این پژوهش از طریق اجرای یک پرسش نامه محقق ساخته و 3 سوال باز پاسخ به شیوه مصاحبه جهت اجرای پژوهش به روش پدیدار شناسی جمع آوری گردید. پرسش نامه آسیب های تربیت اخلاقی براساس مولفه های فردی (شجاعت، صداقت، صبر، توکل و وجدان) و اجتماعی (احترام، امانت داری، وفاداری و حسن خلق) مورد بررسی قرار گرفت. روایی پرسشنامه به صورت محتوایی و سازه تأیید گردید. پایایی پرسش نامه از طریق ضریب آلفای کرانباخ 94/0 برآورد گردید. یافته های حاصل از این پژوهش نشان داد که رشد و پرورش فضائل اخلاقی و یا آسیب های اخلاقی و روی آوردن دانشجویان به ضد ارزش ها غالباً نتیجه برنامه درسی پنهان و غیر رسمی بوده است تا برنامه درسی رسمی وآشکار. در عین حال، نتایج این پژوهش نشان داد که نقش آموزش پنهان دانشگاهی مبتنی بر تربیت اخلاقی تفاوتی بر مبنای ویژگی های جمعیت شناختی ندارد. کلید واژه: آسیب شناسی، تربیت اخلاقی، برنامه درسی پنهان